اکین

در این میان دختر این دانشمند، کلید رسیدن به آن دانشمند از سوی هر دو گروه است و باقی فیلم به تقابل دو گروه و اتفاقات بعد از رسیدن دختر به پدر می گذرد. در این میان مشخص می شود که خود این دختر نیز از زمره همین مامورین استثنایی است. ...

نکاتی از فیلم

آن چیزی که در ابتدا به نظرم می رسد آن بوده است که نویسندگان فیلمنامه قصد داشته اند در کنار مامور اصلی (مامور شماره 47) که یک مرد بی احساس، خشن و قاطع نشان داده می شود یک قهرمان زن نیز اضافه کنند. نکته جالب آن است که این دو را باهم خواهر برادر می سازد و احتمالا در نسخه های بعدی باید شاهد هنرنمایی مستقل این قهرمان زن باشیم. به عبارت بهتر پس از خلق Hitman احتمالا در شماره بعد با یک HitWoman مواجه خواهیم بود که این روند جفت سازی برای قهرمان فیلمهای هالیوودی از قبل وجود داشته است. از نمونه های جدیدتر همین موضوع می توان به خلق شخصیت SuperGirl در مقابل شخصیت SuperMan اشاره کرد که دستمایه سریال جدیدی با همین عنوان شده است. نکته جالب آن است که رابطه مرد شگفت انگیز و زن شگفت انگیز هم از نوعی فامیلی است و باهم پسرعمو دخترعمو هستند.

از نکات جالبتر این فیلم و اکثر فیلمهای هالیوودی با دستمایه های قهرمانانه، سهولت آدمکشتن در آنهاست به نحوی که قهرمان مامور 47 به راحتی به کشتن انسانها می پردازد. هرچند در فیلم اظهار می گردد که این مامورین اصلا چنین ساخته شده اند که هیچ احساس ترس، غم و اندوه نداشته باشند. اما نوع کشتن ها کاملا به گونه ای است که سعی می شود نشان داده شود که قتلها در نهایت سرعت، خشونت و قساوت انجام می شود. یکی از مواردی که برایم جلب توجه می کرد آن بود که تنها حسی که دراین میان سعی می شود استثنا شود عشق و به تعبیر دقیقتر (Love) است. در صحنه ای دختر قهرمان فیلم می خواهد نشان دهد که با وجود تمام سرکوب حس ترس و اندوه و تشدید قساوت و خونریزی در آنها، راهی که می تواند به بازسازی شخصیت این انسانهای ماشین آدمکشی – که ساخته خود انسان هستند- کمک کند تنها عشق خواهد بود.

نکته آخر دیالوگی است که فکر میکنم سعی شده است به عنوان نتیجه اخلاقی فیلم به بیینده القا گردد. ابتدا در صحنه ای ، دختر قهرمان فیلم این جمله را به مامور 47 می گوید اما مامور آن را رد می کند اما در انتهای فیلم، مامور همان جمله را به دختر بازمی گرداند تا نشان دهد که به  درستی این حرف رسیده است. این جمله آن است که : «ما با کارهایی که میکنیم تعریف می شویم»0به عبارت دقیقتر با توجه به اینکه مامورین فوق، با روشهای ژنتیکی ساخته شده اند و تمام شخصیت آنها در مورد قتل جهت دهی شده اند اما بازهم می توانند با استفاده از «عشق» بر خلاف طبیعت برساخته خود عمل کنند و راه درست را انتخاب کنند. این نکته نزدیک به نکته ای است که پیرمرد دانشمند فیلم در مورد تفاوت مامورین ساخته شده قبلی با نمونه های غیرموفقی که توسط سندیکا ساخته اند خطاب به یکی از قاتلین سندیکا اظهار می دارد : «تو حاصل تکنولوژی درجه دو هستی ، یک آزمایش ناموفق، مزیت یک مامور بدنش نیست مزیت وی ذهنش است»