اولین قربانی عالم، از هابیل پذیرفته شد و از قابیل ناپذیرفته، که اول قربانی پذیرفته باید خودِ خودِ «من» انسان باشد تا قربانی های دیگر وی پذیرفته گردد.
اما قربانی بزرگ را ابراهیم به خداوند تقدیم کرد که بزرگترین عزیز زندگیش را، در سینی اخلاص، به تیغ چاقو سپرد تا خود را سرسپردۀ عبودیت خدا قرار دهد هرچند که چاقوی تیز «اول ذبیح» را نبرید تا قربانی ابراهیم برای خدا، گوسفندی باشد.
اما در ایام محرم، بزرگترین قربانی را در پیش داریم، همان که فرزندش را با تیری سه شعبه، تقدیم خدا کرد، همو که فرزندانش، برادرانش را، یارانش را، خانواده اش را و... قربانی داد و در آخر خود قربانی حق تعالی گشت تا خود حضرت آن قربانی روز کربلا باشد که زنده زنده سر از بدنش جدا کردند. و بدینگونه شهدا با مرگ خود، زنده شدند و زنده تر از ما، حیات را می بییند. و شهدا با راهشان، مکتبی را به وجود آوردند که تا ظهور حجت پرچمدار حق و حقیقت خواهد بود.
اگر شهدا زنده هستند و به ما می نگرند مکتب آنها نیز زنده است.
اما قربانی بزرگ را ابراهیم به خداوند تقدیم کرد که بزرگترین عزیز زندگیش را، در سینی اخلاص، به تیغ چاقو سپرد تا خود را سرسپردۀ عبودیت خدا قرار دهد هرچند که چاقوی تیز «اول ذبیح» را نبرید تا قربانی ابراهیم برای خدا، گوسفندی باشد.
اما در ایام محرم، بزرگترین قربانی را در پیش داریم، همان که فرزندش را با تیری سه شعبه، تقدیم خدا کرد، همو که فرزندانش، برادرانش را، یارانش را، خانواده اش را و... قربانی داد و در آخر خود قربانی حق تعالی گشت تا خود حضرت آن قربانی روز کربلا باشد که زنده زنده سر از بدنش جدا کردند. و بدینگونه شهدا با مرگ خود، زنده شدند و زنده تر از ما، حیات را می بییند. و شهدا با راهشان، مکتبی را به وجود آوردند که تا ظهور حجت پرچمدار حق و حقیقت خواهد بود.
اگر شهدا زنده هستند و به ما می نگرند مکتب آنها نیز زنده است.
