نمازی برای استخاره ( طلب راه خیر) از خدا

گاه انسان در شرایطی قرار می گیرد که باید کار مهمی را به انجام رساند اما ابهامات و محدودیت ها به گونه ای است که فرد نمی تواند تصمیم بگیرد کدام راه، به رضایت الهی نزدیکتر است. در این شرایط، یکی از راههای یافتن انتخاب صحیح، کمک خواستن از خداوند متعال است که در ادبیات دینی با نام استخاره شناخته می شود. آن چیزی که از استخاره در عرف عمومی جامعه برداشت می شود پرسش از قرآن توسط یک عالم دینی مانوس با قرآن است که عاقبت انجام آن را برای فرد آشکار می سازد.

اما با مراجعه به ادبیات دینی معنای اصیل دیگری برای استخاره مشاهده می شود. نمونه ای از آن، در دعای حضرت امام سجاد علیه السلام در صحیفه سجادیه با عنوان دعا در وقت استخاره و طلب خیر از خداوند ( دعای سی و سوم صحیفه ) قابل مشاهده است. در این معنا، فرد با خدا راز و نیاز می کند و عرض ناتوانی خویش را در تشخیص راه صحیح بیان می دارد و از راهنمای مطلق هستی، طلب تشخیص راه درست را می نماید و در نهایت خود به تفکر می نشیند تا خدای متعال، راه صحیح را به وی بنمایاند.

یکی از دعاهای و اعمال وارد شده در مورد استخاره،‌ نمازی است که از امام سجاد علیه السلام نقل شده است.

آیت الله سجادی ( در مراسم اعتکاف آخر ماه رمضان 1394 در حرم امام رضا علیه السلام) کیفیت این نماز را چنین گفتند:

امام باقر علیه السلام ممی فرمایند: هرگاه پدرم – امام سجاد علیه السلام- می خواستند انتخاب یا کار مهمی را انجام دهند دو رکعت نماز – [با نیت طلب خیر از خداوند ( استخاره از خدا) ] – اقامه می کردند. در رکعت اول سوره حمد و رحمن را تلاوت می کردند و در رکعت دوم سوره حمد و حشر را می خواندند. پس از اتمام نماز دویست مرتبه ذکر زیر را تکرار می کردند: «اْستَخیرُ الله رحمةٌ و مایشاء الله».

آیت الله سجادی در انتها گفتند این نماز – با اقامه صحیح و کامل آن- برای تشخیص راه بهتر و خداپسندانه تر، مجرب است.

------------------------------------------------------------------------

پ.ن-۱: منبع حدیث: علامه محمد باقر مجلسی، مفاتح الغیب، تحقیق سید مهدی رجائی (چاپ دوم: بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، مشهد، 1369) ص 16- 17.به نقل از: مکارم الاخلاق، ص 322.

پ.ن-۲: در مورد انواع استخاره مطلب موجود در این لینک با عنوان «کندو کاوی درباره استخاره» گویا و کوتاه،‌ اما جامع و مستند است.

اول ذبیح عالم

اولین قربانی عالم، از هابیل پذیرفته شد و از قابیل ناپذیرفته، که اول قربانی پذیرفته باید خودِ خودِ «من» انسان باشد تا قربانی های دیگر وی پذیرفته گردد.
اما قربانی بزرگ را ابراهیم به خداوند تقدیم کرد که بزرگترین عزیز زندگیش را، در سینی اخلاص، به تیغ چاقو سپرد تا خود را سرسپردۀ عبودیت خدا قرار دهد هرچند که چاقوی تیز «اول ذبیح» را نبرید تا قربانی ابراهیم برای خدا، گوسفندی باشد.
اما در ایام محرم، بزرگترین قربانی را در پیش داریم، همان که فرزندش را با تیری سه شعبه، تقدیم خدا کرد، همو که فرزندانش، برادرانش را، یارانش را، خانواده اش را و... قربانی داد و در آخر خود قربانی حق تعالی گشت تا خود حضرت آن قربانی روز کربلا باشد که زنده زنده سر از بدنش جدا کردند. و بدینگونه شهدا با مرگ خود، زنده شدند و زنده تر از ما، حیات را می بییند. و شهدا با راهشان، مکتبی را به وجود آوردند که تا ظهور حجت پرچمدار حق و حقیقت خواهد بود.
اگر شهدا زنده هستند و به ما می نگرند مکتب آنها نیز زنده است.

ویروس و آنتی ویروس

 آمدن یک ویروس به داخل یک رایانه گاه به سادگی روی می‌دهد. مشاهده یک فایل، بازکردن یک صفحه  و.. یا زدن یک فلش آلوده به دستگاه باعث انتقال یک ویروس به رایانه می‌شود. یک فلش و حافظه هم با اتصال به یک رایانه آلوده، آلوده می‌شود.

هر چقدر آلوده شدن به یک ویروس راحت و سهل است اما پاک کردن آن دستگاه از ویروس کاری  است سخت . مخصوصا اگر آنتی‌ویروس نصب نکرده باشی و یا آتی‌ویروس نصب شده قدرت کافی در شناسائی و پاکسازی بدافزارها نداشته باشد دیگر نمی‌توانی به پاک شدن دستگاهت اطمینان یابی.

گاهی آن گناه و ناهنجاری که ما در زندگی روزانه خود مرتکب می‌شویم همچون ویروسی است که در روحمان نفوذ می‌کند و بیرون کردن آن و یا تاثیراتش از روح و ذهنمان مدتها طول می‌کشد. البته ما هم که معمولا برنامه عملی برای پاک کردن و مطهرساختن روحمان نداریم پس تاثیر آن گناه و بداخلاقی در ذهنمان ماندگار می‌شود.

شاید بتوان گفت اول باید جلوی ورود ویروس را گرفت و در صورت نفوذش باید برنامه پاک کردن آن را اجرا کرد.

عرفان و ترس

چند روزی است که به خاطر نوشتن یک مطلب درباره عرفان های نوظهور، کتابی را می خوانم که جالب است.  آقای محمدتقی فعالی در کتاب " آفتاب و سایه ها" نگرشی به جنبش های نوظهور معنویت گرا در سطح جهان داشته و مکتب های فعال در این زمینه در ایران را با نگاه ویژه بررسی کرده است. در این کتاب ابتدا زندگینامه ای از بنیانگذار مکتب ارائه می دهد سپس اصول و تفکر اصلی آن با استناد به متون اصلی آن مکتب معرفی می نماید و در نهایت در بخشی با عنوان تحلیل و بررسی با یک نگاه تطبیقی، آن مکتب را مورد نقد قرار می دهد و در این نقد پایه را بر عرفان و اندیشه اسلامی قرار داده است. از نگاه بی طرفانه کتاب در قسمت های زندگینامه و بیان اندیشه ها، خوشم آمد همچنین بخش های تحلیل و بررسی آنها نیز خوب بود هرچند حجم کم کتاب، امکان توضیح بیشتر نقدها را به نویسنده نداده است.

اگر بخواهم نظر خودم در مورد این کتاب بگویم چیزی جز ترس و واهمه سراغم نمی آید. به عبارت دیگر ....